İçtim yorgunluk kahvesini
Geçtim yine masama
Aldım yine dostumu
Döktüm içimde kalanları, durmayacakları
Sevmelerimi, bende bıraktığı derin yaraları
Tadamadığım zevkleri, sevilmeleri,
Yıllarca aradığım mutluluğu bulamamalarımı,
Haftalarca dönüşü olacağını sandığım sevmelerimin belki heba olacağını, gerek duyulmadığını,
İnsanların beklentilerimi karşılamadığını döktüm yerli yersiz,
Acı dolu yüreğimde çığlıklar sessiz, Kabullenmeyişlerim eşsiz ve geniş
Gün gebe, saat sancı, çok zor bu bekleyiş
Zorluk beklemekte değil !
Beklemek de ne iş?
Asıl zorluk senin geleceğini bilmeden bekleyiş.
Kalbimin çukurunda sensizliğin büyüttüğü tohumlar yeşerdi
Sığmıyor artık kalbime, sığmıyor bedenime
Ya sen ve ben olacağız ya da,
Ya sen olacaksın ya ben olmayacağım şu aynı oksijeni soluduğumuz atmosferde
O gül yüzün gözümün önüne perde gibi geçtiğinde
Ellerim gidiyor kıvırcık saçlarının aralarına
Hayallerinle büyüyor içimdeki sevgi sensiz
Çünkü bu kalbe bıraktığın tohumlar yemsiz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder